De Dokwerker

Pater Lodewijk (Ludo) Bleys

Naar aanleiding van mijn stukje over Eduard Veterman (link) kwam er een reactie binnen van iemand die niet met name genoemd wilde worden. Dit is de strekking van de reactie:

In Limburg was een Pater actief als man van het verzet: Pater Bleys. Hij was ietwat controversieel want hij rookte dikke sigaren en was een enorme charmeur. Dat hij in het verzet terecht kwam was voor de mensen die hem kenden geen verrassing.
Hij werd door de regering in ballingschap te Londen benaderd om de Landelijke organisatie voor hulp aan Onderduikers (LO) in kaart te brengen omdat men daar in Engeland geen enkel zicht op had. Hij rapporteerde dat de LO onmisbaar was en zeer goed werk deed, ook uitte hij in zijn verslag kritiek op andere verzetsorganisaties, dat was tegen het zere been van de ministersploeg in Londen.

Wilhelmina en Prins Bernhard waren dermate op hem gesteld dat ze hem weer naar Londen haalden om daar werk voor hen te doen. In die hoedanigheid constateerde hij hoe lamlendig veel leden van het Londense kabinet waren. Daar schreef hij na de oorlog over als lid van de Grote Adviescommissie van de Illegaliteit.

Op donderdag 15 augustus 1945 komt Pater Bleys terug van een lezing in Gorkum, zijn jeep slaat over de kop, hij overlijdt korte tijd later aan zijn verwondingen. De auto wordt onderzocht omdat het een eenzijdig voorval betrof waarbij geen obstakels of andere auto's betrokken waren. Dit onderzoek levert op dat de auto 'hoogstwaarschijnlijk' gesaboteerd is. Omdat niet voor honderd procent zeker kon worden uitgesloten dat het om slijtage ging werd de zaak niet verder uitgezocht.
Wel was er een zeer opmerkelijk detail, de auto van Pater Bleys was in onderhoud bij een garage in Utrecht waar voorwaardelijk vrijgelaten NSB-ers werkten. Althans, dit was niet veel later de officiele lezing van de overheid.

De auto van het gezin Veterman werd in dezelfde garage onderhouden als die van Pater Bleys.
Eduard Veterman en Pater Bleys kenden elkaar en wisselden ervaringen en meningen uit!

Andere lezing over de 'ongelukken'

Dat Bleys in augustus 1945 en Veterman in juni 1946 door een merkwaardig auto-ongeluk om het leven zijn gekomen staat vast. Ook dat er onderzoek is gedaan naar beide voertuigen en dat er in beide gevallen 'mogelijk' sprake was van, of sabotage, of slecht onderhoud. Beide auto's zouden in onderhoud zijn geweest in dezelfde garage.
Hier houden echter de feitelijkheden op. Of er inderdaad ex-NSB'ers in de garage werkzaam waren is nooit goed uitgezocht, in die tijd, zo kort na de oorlog, waren er veel helden en veel 'foute' Nederlanders. Alleen met de ergsten werd afgerekend. Een andere lezing van de gebeurtenissen vertelt het verhaal van een garage waar tweemaal een vrachtwagen zou zijn vertrokken om een einde te maken aan de levens van de twee verzetshelden.

Mening De Dokwerker
Dat de beide mannen onder uiterst merkwaardige omstandigheden om het leven zijn gekomen staat vast, ook dat zij zeer kritisch waren op de Nederlandse regering tijdens hun Londense periode is geen geheim. Zowel Bleys als Veterman publiceerden zeer negatief over de leden van het oorlogskabinet.
Er is nooit deugdelijk onderzoek gedaan naar de omstandigheden.
Het meest voor de hand ligt het dat er aan beide auto's 'gerommeld' is, achteraf is dat niet meer vast te stellen. Het blijft wonderlijk dat deze twee mannen, die elkaar kenden, er eerst goed op stonden bij Prins Bernhard, maar vervolgens de dood vonden nadat hen te verstaan was gegeven niet langer negatief te schrijven over de regering in de oorlog.

De archieven
In de landelijke archieven leek mij dat er veel meer te vinden moest zijn over Veterman en Bleys, en dat is ook zo, alleen, de stukken zijn dermate vertrouwelijk dat ik de waarheid in ieder geval niet meer mee ga maken.
Ik schreef al eens over Jan de Quay, een van de drie pijlers van de Nederlandsche Unie die niet veel verschilden van de NSB, maar uiteindelijk door de Duitsers verboden werd omdat de NSB het alleenrecht op de politiek kreeg. Willem Drees zou zeer korte tijd betrokken zijn geweest bij de Nederlandsche Unie, maar volgens mijn bronnen keerde hij zich juist direct af van de drie oprichters.
Over De Quay zou Drees zeggen dat hij hem (De Quay dus) té omstreden vond om in een kabinet op te nemen.
Na het kabinet Drees formeerde De Quay zijn eigen kabinet, de twee werden nooit vrienden.

Alle stukken die met De Quay te maken hebben in relatie tot de Nederlandsche Unie blijken 'topgeheim'. De derde man, naast Homan en De Quay, van de Nederlandse Unie was L. Einthoven, een zeer omstreden man die na de oorlog hoofd van de NVD (de latere BVD) mocht worden.
Einthoven zinde het niet dat Lou de Jong in zijn verleden zat te graven. In de nationale archieven ligt een verzoekschrift van Einthoven aan de Minister van Onderwijs en Wetenschappen om Loe de Jong te ontheffen van zijn taak om onderzoek te doen naar de regering en ambtenaren, en dus ook naar hem, tijdensde Tweede Wereldoorlog.

Het dossier wordt net als tientallen andere dossiers waar De Quay en de Nederlandsche Unie mee te maken hebben pas in 2051 openbaar. En dat is jammer, omdat de waarheid over het vermeende dekken door de regering en het Koningshuis van het drie-manschap van de Nederlandse Unie niet openbaar zal worden.
In 2051 is mogelijk niemand er meer in geïnteresseerd, zie hieronder enkele voorbeelden van gesloten archieven.


Dat de bedoelingen van de Unie niet zuiver waren bleek onder meer uit een verklaring die in december 1940 door de drie werd onderschreven waarin onder andere te lezen viel:


Joden werden door de Unie geweerd, Joodse leden werden uit de beweging gezet.

Februari 2014 - Leo Lopes

Opnieuw word ik anoniem op een spoor gezet.
Leo Lopes (Leonhard Alexander Rodrigues Lopes) was een Portugees-Joodse journalist uit Amsterdam die leefde van 1909 tot en met 1952. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij als journalist in Londen, maar was ook werkzaam voor de Britse geheime dienst. Net als Veterman en Bleys had hij openlijk kritiek op de Nederlandse Regering in ballingschap in Londen die hij "laf en corrupt" noemde. Men probeerde hem te lozen en na de oorlog werd hij zelfs gearresteerd.
Het motiveerde Leo ertoe een weekblad op te zetten, 'De Ochtendpost' genaamd, waarin hij zijn ongenoegen over het lankmoedige optreden van de regering in Londen ten tijde van de bezetting in niet mis te verstane bewoordingen kenbaar maakte.

Velser affaire
Vooropgesteld, wat hieronder staat is nimmer bewezen!
De Velser affaire (link) was een complot tijdens de oorlog waarbij leden van het politiekorps Velsen en leden van de Binnenlandse Strijdkrachten (zeg maar het rechts verzet) betrokken waren. In opdracht van 'Londen' zijn een aantal Joden en leden van het linkse verzet (communisten) verraden aan de SD. Tot een diepgravend en onafhankelijk onderzoek is het nooit gekomen.
In 1946 belichtte Leo Lopes als eerste de Velser affaire in zijn blad. In dit jaar stelde hij zich ook vergeefs kandidaat voor de verkiezingen van de Tweede Kamer. In 1947 richtte hij het blad 'De Nieuwe Post' op waarin hij corruptie onder ambtenaren jegens de middenstand aan de kaak stelde. Meermaals werd hij juridisch vervolgd wegens smaad, uiteindelijk ruïneerde hem dat waardoor hij moest stoppen met zijn journalistieke werk.

Pieter Menten
Menten (link) was een oorlogsmisdadiger die volgens eigen zeggen veel wist over de Velser affaire en de instructies om het linkse verzet uit te schakelen. Hij zou lang uit handen van justitie weten te blijven totdat de vermeende documenten die zijn verhaal staafden werden gestolen uit zijn Blaricumse vila. Menten nam de wijk naar Zwitserland om later toch te worden veroordeeld. Voor jaren verdween hij achter de tralies.

Onderzoek 1950
Eind jaren veertig werd de commissie Versteeg ingesteld, deze mocht onafhankelijk onderzoek doen en kwam, naar eigen zeggen, met een aantal opvallende conclusies, alleen, niemand mocht die lezen. De regering besloot uit 'landsbelang' het rapport in de la te leggen. In 1978 werd het rapport alsnog openbaar, alleen, of dat het complete rapport is weet ik niet, iemand stuurde mij het niet veel later toe.
RAPPORT COMMISSIE VERSTEEG

Onderzoek 1978
In de jaren 1977 - 1978 herhaalt de commissie Schõffer deels het onderzoek. Pieter Menten is het hoofddoel omdat die onlosmakelijk verwoven is met Hannie Schaft en de Velser Affaire. Het onderzoek levert opnieuw veel informatie op die, opnieuw, maar slechts ten dele kon worden ingezien, eruit kopiëren is uitgesloten. Een groot deel is, net als het rapport van de eind jaren veertig, 'staatsgeheim'.

BVD'er wilde praten en ineens niet meer
Er is op een gegeven moment dan toch één man binnen de BVD die wil praten, maar alleen met de journalist die hem had opgespoord. De journalist mag onder geen beding zijn naam vrijgeven, de twee drukken de hand en de BVD'er praat voluit. De regering in Londen is inderdaad betrokken geweest bij het geven van opdrachten om het linkse verzet (de RvV) uit te schakelen. Met het plotselinge overlijden van de journalist verdwijnt dit verhaal diep onder de grond, van de BVD'er is nimmer meer iets vernomen.

Op 29 november 1952 kwam Leo Lopes onder verdachte omstandigheden om het leven. Hij zou van zijn fiets zijn gevallen en opgenomen in een ziekenhuis waar de dood ten gevolge van een hartaanval werd vastgesteld.

NIOD
Je mag veronderstellen dat er bij het NIOD de nodige dossiers liggen die nog meer klaarheid zouden kunnen brengen. Loe de Jong deed dat nooit, maar de beste man is inmiddels overleden. Het NIOD werd in 2004 door de gemeente Velsen gevraagd nadere gegevens te beschikking te stellen. Het NIOD wilde daar wel onderzoek naar doen maar wilde een fiks bedrag aan onderzoekskosten op voorhand ontvangen.
De Stichting die vervolgens werd opgericht om geld bijeen te brengen ging ter ziele, er bleek nauwelijks iemand te vinden om er geld in te steken.

...wordt vervolgd...