De Dokwerker

Zwarte Front

Het fascisme is niet, zoals velen denken, bedacht in Duitsland, de Italianen valt de twijfelachtige eer te beurt reeds in 1922 een politiek systeem te hebben ingevoerd dat uitging van een totalitair bewind waarachter iedere burger zich moest scharen. Daar waar het nationaal-socialisme streefde naar één groot, sterk Duits volk gaat het fascisme in feite een stapje verder en stelt de staat boven ieder volk.

Als natuurlijke vijanden van het fascisme vormen het kapitalisme en communisme nu niet bepaald één front. In de moderne tijd kan Noord-Korea gezien worden als een fascistische staat. Het Duitsland onder Adolf Hitler wordt vaak gerekend onder het fascisme wat strikt genomen niet zo is. Hitler was een racist die zijn nazisme stoelde op de gedachte dat ieder volk of ras minderwaardig was aan het Arische.
Benito Mussolini richtte na de Eerste Wereldoorlog het 'Fasci di Combattimento' (verbond van strijders) op dat bestond uit teleurgestelden die gevochten hadden in de Eerste Wereldoorlog van 1914 tot en met 1918. Er was voldoende voedingsbodem voor de beweging omdat er veel armoede was in Italië.

In 1928 werd naar voorbeeld van de Italiaanse fascisten een Nederlandse vereniging opgericht, 'De Bezem', (link) de Amsterdamse marktkoopman Jan Baars zat er in de top. Baars hield er echter zo zijn eigen ideeën op na en begon samen met onder andere Arnold Meijer de Algemeene Nederlandsche fascisten Bond (ANFB), politiek gezien kreeg men geen poot aan de grond. Jan haakte af en zou zich tijdens de oorlog zelfs bij het verzet aansluiten. Arnold Meijer wilde echter doorgaan en richtte in het voorjaar van 1934 het Zwarte Front op.
Eind 1935 had Meijer zijn zaakjes goed voor elkaar, de 'Zwarte Storm' was een paramilitaire organisatie die je kunt vergelijken met de WA van de drie jaar eerder opgerichtte NSB. Ook richtte Meijer een vrouwen- en jongerenbeweging op. Hij schreef een partijprogramma dat werd uitgegeven onder de naam 'Wat wil Zwart Front?' Toch heeft de partij nooit meer dan ruim duizend leden kunnen trekken.

Maar ook politiek kon het Zwarte Front geen potten breken, Arnold weet dit aan de harde lijn waarop hij zich gematigder ging opstellen waardoor hij zich zelfs onder intellectuelen meer aanhang verworf.
Omdat de NSB'ers de kleur zwart gebruikten, maar Meijer niets van de NSB moest hebben en er ook niet mee in verband gebracht wilde worden, veranderde hij de naam in 'Nationaal Front' waarmee hij tevens in wilde spelen op het heersende nationaal-socialistische sentiment. De Duitsers konden zich nog goed herinneren dat Meijer kritisch geweest was jegens de nazi's terwijl Meijer de Joden net zozeer de schuld van alles gaf als de Duitsers. Daarnaast werd de Nederlandsche Unie (link) opgericht die snel aan populariteit won door de drie min of meer bekende frontmannen. Meijer probeerde nog een fusie aan te gaan met de Unie, maar die braken de onderhandlingen uiteindelijk af.
Het geeft wel aan hoe fascistisch beide bewegingen eigenijk waren, dat ze een samensmelting aanvankelijk wel zagen zitten maar dat dit uiteindelijk stuk liep op de vraag wie de nieuwe beweging moest gaan leiden.

In 1941 was het gedaan met het Nationaal Front dat niet wilde dat Nederlanders trouw zworen aan Hitler, maar aan de Nederlandse Koningin Wilhelmina in ballingschap. Na het verbod per 31 december 1941 van de Duitsers om nog langer actief te zijn hield Arnold Meijer zich afzijdig. Daar waar Jan Baars de kans van het verzet koos na zijn aanvankelijke dwaling, koos Meijer ervoor pas weer na de oorlog van zich te laten horen.

Hij vluchtte naar België, maar moest uiteindelijk toch voor vier jaar de gevangenis in waarvan hij amper twee jaar uitzitte. In zijn boek 'Alles voor het Vaderland' probeerde hij zijn daden te vergoeilijken. Hij werd na zijn detentie ondernemer en heeft zich nimmer meer met politiek beziggehouden. Arnold was zestig toen hij in 1954 overleed.


VvA (1923) --> De Bezem (1928) --> Zwarte Front (1934) --> Nationaal Front (1940) --> EINDE (december 1941)