De Dokwerker

Honderden Joden de dood ingejaagd door het westen

Ik schreef wel vaker over de 'schuld' die ook de geallieerden dragen voor de zes miljoen Joden die vergast zijn. Op mijn pagina 'AANKLACHT' wil ik geenszins personen aan de schandpaal nagelen, maar wel aantonen dat de wereld al in een vroeg stadium wist wat de bedoelingen van Adolf Hitler waren.

Dit is het tragische verhaal over ruim negenhonderd Joodse vluchtelingen die in 1939 op de vlucht gingen voor nazi-Duitsland, maar nergens een veilige haven troffen, letterlijjk en figuurlijk niet.
Op 13 mei 1939 voer het schip de St. Louis vanuit de Duitse haven Hamburg met 936 opvarenden richting Cuba. Na de Kristallnacht van 1938 voelde geen een Duitse Jood zich in eigen land nog veilig.
Kapitein Gustav Schröder meerde op 27 mei 1939 aan in de haven van Havana, van daar wilden de opvarenden verder reizen naar de VS, maar de Cubaanse president weigerde de Joden toestemming te geven om aan land te gaan, voor dertig van hen werd een uitzondering gemaakt.

Het schip had geen andere keuze dan rechtstreeks naar Amerika te varen, nieuwe eindbestemming was Miami, nog voordat het schip land bereikte dwong de US Coast Guard het schip tot stoppen. De VS erkenden de Joden niet als vluchtelingen, maar zag hen als immigranten die aan moesten tonen dat ze over genoeg geld beschikten om te leven zonder hulp van anderen. Ook moesten ze bewijzen dat ze een blanco strafblad hadden.
Aan beide eisen konden de wanhopigen niet voldoen, ze hadden immers huis en haard plotseling moeten verlaten.

In de Verenigde Staten heerste na de economische recessie een sterke anti-immigranten sentiment, President Franklin D. Roosevelt durfde het niet aan om voor deze arme vluchtelingen een uitzondering te maken. Ook in Canada konden ze niet terecht en andere Amerikaanse havensteden hielden de sluizen stevig op slot.
Kapitein Schroeder had op 6 juni 1939 geen andere keuze dan terug te keren naar Europa, als het maar niet Duitsland was, zo drongen de Joodse vluchtelingen aan bij de kapitein. Hun hoop was gevestigd op Engeland die al eerder Joden had opgenomen, ook al waren dat er slechts enkelen. Ze moesten toch inzien dat deze mensen nergens veilig waren voor de invloed van Hitler. Eenmaal terug in Europa was er voor slechts een deel van de gasten aan boord van het 'schip met verdoemden', zoals de St. Louis later als bijnaam zou krijgen, plaats.
Engeland nam er 288 op, Frankrijk 224, België 214, Nederland nam er 181 op. Van hen zouden er 254 sterven in een concentratiekamp.

Toen er jaren na de oorlog een film werd gemaakt over dit verschrikkelijke verhaal herhaalde de geschiedenis zich als het ware. De betrokken landen gaven geen toestemming om te filmen in hun havens. Spanje gaf toestemming om de film dan maar in de haven van Barcelona te verfilmen. In 1993 kreeg kapitein Gustav Schröder postuum 'the Righteous among the Nations' onderscheiding van Yad Vashem in Israël.
Het schip is in 1952 gesloopt.