De Dokwerker

Overpeinzing

Door Max C. van der Glas

Het is een bewolkte dag ergens in het najaar vam 1945 en ik loop met mijn vader door de oude "Jodenbuurt".
Weggedoken in onze jassen, die zo kort na de oorlog nog niet van beste makelij zijn. Mijn kleine kinderhand wordt stevig omklemt door de hand van mijn vader en zwijgend stappen we door, soms even onderbroken door een opmerking van mijn vader, of een vraag van mij.

Een enkeling groet mijn vader, maar grotendeels zijn z'n gedachten ergens anders. Ik weet het, ik voel het, ik moet weinig zeggen. We zijn vanaf het Rembrandtplein, door de Amstelstraat en over de Blauwbrug via het Waterlooplein, terecht gekomen in de Weesperstraat. Een smalle straat met vele lege winkels en verlaten vervallen woningen, alles ziet er naar en droefgeestig uit.

Plotseling staat mijn vader stil voor een kleine kapperszaak en zegt "hier heb ik lang geleden in mijn jeugd gewerkt als kappersleerling". Ik gluur door het raam naar binnen en zie een kleine verlopen en lege ruimte met twee kappersstoelen dik onder het stof en in één van de aan de muur hangende spiegels zit een grote barst, maar voor ik iets kan zeggen trekt mijn vader mij al weer mee, verder 'De Buurt' in, de Hortus, de Plantage bij Artis en weer terug.

Na enige tijd staan we stil in de smalle Muiderstraat. "Kijk" zegt hij, "hier had je grootmoeder een groentewinkel". We staan stil voor een kleine half onder de grond gesloten deur, met een trapje naar beneden en ik hoor hem zeggen, "kijk, daar boven, daar heeft mijn moeder ook gewoond". Oh, denk ik, maar voor ik antwoord kan geven of wat vragen lopen we al weer verder. Langs de 'ouwe Shul', de Moses en Aaron kerk voorbij, de Jodenbreestraat in, bij het sluisje wijst hij mij nog even op bakker Theeboom die er sinds kort weer zit, de Sint Antoniebreestraat in tot aan 'de Waag', waarna wij, nu aan de andere kant lopend, weer dezelfde weg terug gaan.
Terloops wijst hij mij op een klein straatje, "dat is de Zandstraat, daar was het Joodse schooltje waar ik, je oom Jo en mijn zusjes, op school zijn geweest".

We gaan wel onderweg even de broodjeswinkel van Quiros in, drinken een kop thee en eten een broodje aan de toonbank die rechts van de ingang staat, met recht voor ons een trapje naar det wat hoger gelegen gedeelte. Het is er half vol en mensen zitten ook boven aan houten tafeltjes. Er wordt druk gesproken door iedereen, maar ik hoor alleen het geroezemoes. We gaan weer naar buiten en vervolgen onze wandeling, tot we eindelijk, na de tram genomen te hebben, weer in de Vechtstraat aankomen.

Nu, jaren later, staat mij dat nog voor de geest en denk ik te begrijpen wat mijn vader voelde en dacht, toen hij door 'ZIJN OUDE BUURT' liep, met zijn herinneringen, aan hoe het eens was, zijn jongensjaren, zijn familie, zijn vrienden, zijn bekenden, aan alles wat er niet meer was, huizen waar eens vrienden woonden en winkels waar eens bekenden hun nering hadden. Niets van dat alles was er meer, maaar de vele herinneringen zouden levendig bij hem blijven, tot aan zijn dood.

Max C. van der Glas

Foto: Muiderstraat 8, gerestaureerd maar nog wel met het trapje naar het voormalige groentewinkeltje dat de grootmoeder van Max had rond 1890






Tot mijn grote spijt en verdriet is Max zaterdag 12 maart 2016, overleden.