De Dokwerker

De tijd dringt

Op verscheidene plekken op mijn website kun je lezen welke oorlogsmisdadigers (link) er nog in leven zijn en waar jacht wordt gemaakt. Dikwijls weigeren landen mee te werken aan de opsporing en/of uitlevering van nazi's, op deze pagina lees je daar meer over.

Simon Wiesenthal Center - Kantoor Israël

Oprichter Wiesenthal overleed in 2005, hij zou nu (2019) 100 jaar zijn, Wiesenthal kennen we als nazi-jager, het centrum dat zijn werk voortzet draagt zijn naam en heeft een kantoor in Israël, regelmatig komen zij naar buiten met updates over de stand van zaken. Mijn lijst met voortvluchtige oorlogsmisdadigers is deels gebaseerd op hun informatie.
Hier wil ik het graag met je hebben over de mate waarin landen al dan niet meewerken bij het recht doen aan de slachtoffers van de shoah.

>>>Simon Wiesenthal>>>
(foto Nationaal Archief Nederland)

Aan landen waar vermoed wordt dat er zich oorlogsmisdadigers bevinden is gevraagd om informatie, vaak was dit al te herleiden aan procesgangen, zoals in Duitsland tegen enkele bewakers van kampen. In enkele landen (waaronder Nederland) bevinden zich dossiers onder de verantwoordelijkheid van de regering die gesloten zijn.
Op de vraag deze te openen werd negatief geantwoord, of er kwam helemaal geen antwoord, wat gezien mag worden als obstructie tegen het tot verantwoording roepen van misdadigers. Hieronder staan de landen gegroepeerd in de mate waarin ze de laatste jaren hebben meegewerkt aan de opsporing en vervolging van oorlogsmisdadiger.

Intensieve medewerking en vervolging
Duitsland
Italiê
Verenigde Staten

Weinig medewerking terwijl dat wel tot succes zou hebben geleid
Canada
Croatië
Denemarken
Hongarije
Oostenrijk
Polen
Rusland

In deze landen zijn geen verdachten en/of er is geen moeite gedaan dat te onderzoeken
Australië
Bosnië-Herzegovina
Brazilië
Colombia
Estland
Finland
Frankrijk
Griekenland
Litouwen
Noorwegen
Oekraïne
Roemienië
Servië
Slovenië
Slowakije
Spanje
Tjechië
Zweden

Landen die geen enkele medewerking verlenen
Argentinë
België
Bolivia
Chili
Costa Rica
Groot-Brittanië
Letland
Luxemburg
Nederland
Nieuw-Zeeland
Paraguay
Uruguay
Wit-Rusland

Wat uiteraard ons Nederlanders direct op zal vallen is dat Nederland geen enkele medewerking verleend aan de opsporing van oorlogsmisdadigers. Op zich is dat in lijn met wat zich vlak na de oorlog afspeelde toen verschillende oorlogsmisdadigers zo de gevangenis uit konden lopen om zich in Duitsland te vestigen.
Nederland heeft in latere jaren ook nimmer moeite gedaan dit te corrigeren, de zaak lag, volgens de Nederlandse regeringen, 'te gevoelig', jegens onze Duitse handelspartner. Een vreemde redenering als je weet dat het juist Duitsland is die de laatste jaren flink gas geeft op het ter verantwoording roepen van oud-nazi's.

Nu moet daar ook een korrel zout op worden gelegd, immers, ook Duitsland legt verzoeken tot uitlevering naast zich neer. Zo wilde Italië Johann Robert Riss berechten omdat hij bijna 200 honderd moorden heeft gepleegd in Italië, maar de Duitsers leveren geen onderdanen uit.
Landen in Zuid-Amerika werken al jaren niet mee aan het uitleveren van nazi's omdat, zo luidt de verklaring, het om onderdanen van de respectievelijke landen zou gaan. Vaak hebben deze oorlogsmisdadigers werkzaamheden verricht voor de inlichtingen- en veiligheidsdiensten in die landen, dus 'eigen belang' speelt hier zeer zeker ook een rol.
UPDATE!
Johann Robert Riss is in 2022 in vrijheid overleden.

Effectief

In de laatste twintig jaar zijn er slechts ruim honderd oorlogsmisdadigers vervolgd, de meeste (46) in Italië en de Verenigde Staten (40), in zowel Canada als Duitsland slechts 9 waarbij aangetekend moet worden dat Canada de oorlogsmisdadigers wel de nationaliteit afneemt, maar ze niet het land uitzet waardoor er feitelijk voor de verdachte niets verandert.
In alle 36 overige landen die ik vermeld heb en waar zich zeer vermoedelijk oorlogsmisdadigers ophouden is het slechts in maximaal zes gevallen tot een veroordeling gekomen. Sinds 2016 worden er alleen nog in Duitsland oorlogsmisdadigers opgespoord, vervolgd en eventueel berecht. Maar ook hier geldt weer een kanttekening, vaak wordt er afgezien van een proces omdat de verdachte niet in staat zou zijn een proces bij te wonen, zoals Helma Kissner en Hubert Zafke.

Er kunnen nog tussen de 1.000 en 5.000 nazi's in leven zijn, aldus een ruwe schatting op basis van sterftekansen.

Nederland werkt dus totaal niet mee, dat is niet alleen mijn conclusie, maar ook die van Arnold Karskens die tegen de Nederlandse Staat procedeert om archieven te openen waaruit moet blijken wie zich waar ophoudt. De laatste zitting was in december 2018, zonder resultaat voor Karskens.
In 2021 kan hij een nieuwe poging wagen met een grotere kans op succes, onderstaande dossiers worden dan openbaar, nu maar hopen dat de 'zwarte stift' niet teveel gehanteerd wordt.

Personeelsdossiers

Processen-verbaal van verhoren met gedetineerden en verzoeken om vrijlating

Stukken betreffende het in vrijheid stellen/de overdracht aan diverse politiekorpsen van gedetineerden

Registers met persoonsgegevens van gedetineerde

Stukken betreffende zuivering van personen werkzaam bij de overheid

Stukken betreffende de zuivering van het personeel van diverse politiekorpsen en de Koninklijke Marechaussee

Stukken betreffende het verzamelen van gegevens over massamoorden

Stukken betreffende het onderbrengen van kinderen van N.S.B.-ers

Stukken betreffende de zuivering van personeel bij overheidsinstanties

Stukken betreffende de zuivering onder burgemeesters en wethouders en aanwijzing van waarnemers

Stukken betreffende zuivering van het bedrijfsleven

Ingekomen en doorslagen van uitgaande stukken betreffende politieke gevangenen

Stukken betreffende de vervolging en inbewaringstelling van politiek verdachten

Stukken betreffende de opsporing van Duitsers en vermeende N.S.B.-ers

Stukken betreffende onderzoek naar gedragingen van personen in verband met hun houding tijdens de bezetting

Terecht vraagt Arnold Karskens om de dossiers nu te openen omdat de kans dat veel oorlogsmisdadigers in 2021 nog in leven zijn erg klein is. De tijd dringt, maar de Nederlandse regering lijkt geen enkele haast te willen maken.