De Dokwerker

Nederlands Indië

Herbeleving van een verdrongen geschiedenis

Op een bewolkte dag, eind mei, 2012 glinstert het asfalt alsof de zon vanuit de aarde doorbreekt. We maken een reis door de tijd, van Amsterdam naar Leerdam.
De TomTom die ons altijd met gevaar voor eigen leven rechtdoor over de rotonde wil sturen, brengt ons uiteindelijk toch waar we willen zijn. We worden hartelijk verwelkomd door de familie van Logchem. Wij leggen de vraag neer of wij een documentaire mogen maken en in een bijzondere sfeer van openheid en vertrouwen, komt de geschiedenis al snel tot leven.
De verstilde schaars beschreven bladzij uit de geschiedenisboeken over Nederlands Indie wordt snel een boek op zich. Inmiddels zijn wij enkele maanden verder en hebben wij de tijdreis meerdere malen herhaald. De vele verhalen die wij inmiddels hebben verzameld, roepen nog steeds oneindig meer vragen op.

Maar een verhaal zonder publiek is als een trommel zonder vel. Binnenkort gaan wij een eerste selectie maken om vervolgens over te gaan tot het monteren van een volledige filmdocumentaire.
Wij weten inmiddels dat er veel mensen zijn van Indische afkomst (2e en 3e generatie) die niets of weinig weten over de geschiedenis die hen heeft gebracht waar zij nu zijn. Hoe ouders en grootouders deze geschiedenis hebben beleefd, is vaak overgedragen in stilte. Een stilte die langzaam maar zeker vraagt om een stem.

Dick van Logchem vertegenwoordigt zo'n stem. Hij schreef de WUV (Wet Uitkering Vervolgingsslachtoffers) en WIF (Wet buitengewoon pensioen Indisch verzet) eigenhandig aan de keukentafel. Zijn werk is voor vele slachtoffers van het oorlogsgeweld een redding geweest, maar weinigen kennen de man achter de wet en zijn verhaal.
Door middel van deze preview die te bekijken is op YouTube willen wij je kennis laten maken met deze man.

De Dokwerker besteedde eerder al aandacht aan de Indische kwestie (link) en is ook nauw betrokken bij de website van de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp (SVJ.)