De Dokwerker

Zuid-Amerika blij met nazi's

Wat voor land ben je als je oorlogsmisdadigers opvangt en onbezorgd laat leven? We hebben het hier wel over een ander Zuid-Amerika dan dat van tegenwoordig waar in de meeste landen de democratie zijn intrede heeft gedaan maar toch, veel landen in Latijns-Amerika zijn nog altijd niet 'fris' want openheid van zaken over wat er op het eind van de Tweede Wereldoorlog en vlak na het einde ervan gebeurd is geven zij nog altijd niet.

Zeker 50.000 nazi's zijn de dans ontsprongen en werden weliswaar opgejaagd door onder ander Simon Wiesenthal maar slechts een deel ervan is ook daadwerkelijk opgespoord en alsnog berecht.
Van die 50.000 is 20% in Zuid-Amerika terechtgekomen, waaronder niet de minste.

Verreweg de meeste nazi's zagen in Argentinië een ideale vluchthaven, 5.000 konden er met het grootste gemak een veilig heenkomen vinden. Rond de 1.800 ging naar Brazilië, 1.000 naar Chili, enkele honderden naar Peru, Paraquay en Uruquay. Overigens waren het niet alleen Duitsers die naar het zuidelijke deel van Amerika vluchtten, ook Kroaten, Russen en een flink aantal West-Europeanen, waarvoor de eigen grond te heet onder de voeten werd, staken de grote plas over.
Deze cijfers zijn de officiële, er waren zoveel nazi's dat het onmogelijk is dat die allemaal in Duitsland een heenkomen vonden, naar alle waarschijnlijkheid zijn er duizenden nazi's meer naar Zuid-Amerika uitgeweken dan officieel is vast komen te staan.

Uit teruggevonden documenten is gebleken dat de Argentijnse regering geld ontving van nazi's om familieleden en vrienden van hen over te laten komen naar Argentinië. De schattingen lopen uiteen van vijf tot vijftien duizend blanco paspoorten die verstrekt werden. Na de oorlog was het voor veel oud-nazi's nog veel eenvoudiger om naar Zuid-Amerika uit te wijken. Alleen naar Brazilië al zouden er tussen 1945 en 1960 zo'n 20.000 Duitsers naar dit Zuid-Amerikaanse land zijn geëmigreerd.

De KLM voerde enkele vluchten uit op Zuid-Amerika, zij waren gewaarschuwd om uit te kijken naar nazi's maar de controle was erg mager. De vluchten werden voornamelijk uitgevoerd vanuit Zwitserland.

...de U-530, vervoerde die Hitler?...

Wie?

Adolf Eichmann vluchtte voordat hij kon worden berecht, in 1952 dook hij op in Argentinië. De Israeliërs kidnapten hem en brachten hem over naar Israël waar hij in 1962 werd veroordeeld tot de strop.
Josef Mengele leefde zijn leven lang in Argentinië waar hij verdronk in 1979. Walter Rauff kwam pas in 1950 in Chili terecht en leefde daar in vrijheid tot 1984.
Paul Schaeffer leefde van 1960 tot en met 2010 in Chili. Enkele andere bekende nazi's die op deze wijze de dans wisten te ontspringen waren Klaus Barbie, Gerhard Bohne, Walter Kutschmann, Alois Brunner, Franz Stangl, Erich Eichmann, Gustav Wagner en Friedrich Warzok. Er waren ook Nederlanders onder: Abraham Kipp en Willem Sassen.

Waarom?

Daar hoeven we niet moeilijk over te doen; geld! Van de Joden is enorm veel geroofd. Kunst, juwelen en geld werd met wagonladingen naar de kust gebracht en verscheept naar Zuid-Amerika. Ook enkele onderzeeboten zouden volgeladen met waardevolle spullen naar Zuid-Amerika zijn verscheept.
De dictators van veel Zuid-Amerikaanse landen zagen de nazi's graag komen, het waren mannen met een verleden dus die hielden zich wel rustig en hadden middelen om de regeringen in het zadel te houden. Enkele oud-nazi's schopten het tot adviseur van deze alleenheersers. Een hoge Duitse katholiek regelde voor 800 nazi's een paspoort van het Vaticaan waarmee zij het katholieke Argentinië zeer eenvoudig binnen kwamen.

Rattenlijn

Niet alleen via Zwitserland wisten veel nazi's de dans te ontspringen, ook vanuit Genua (Italië) was het eenvoudig om aan valse papieren te komen. De rattenlijn is een benaming die gegeven werd aan de route die liep van Genua naar Zuid-Amerika.
Josef Mengele kwam op een wel heel bijzondere manier aan een visum. Hij wendde zich tot het Rode Kruis onder een valse naam die voor hem een vlucht en papieren regelde.

Aantekening bij zowel de door het Vaticaan, de KLM en het Rode Kruis verstrekte hulp is dat het na de oorlog een komen en gaan was van mensen, velen emigreerden naar verre landen voor een betere toekomst. Jammer is uiteraard wel dat sommige nazi's duizenden slachtoffers hebben gemaakt en vervolgens vijftig jaar (en soms nog langer) in alle vrijheid konden genieten van het geld dat zij van hun slachtoffers hadden gestolen.