De Dokwerker

Dood in 1945? Of vluchtte ook hij naar Zuid-Amerika?

Dit wordt net zo'n lastig verhaal als de mythe dat Adolf Hitler geen zelfmoord pleegde in Berlijn en enkele dagen daarvoor vluchtte om nog jaren in Zuid-Amerika te leven met Eva Braun.
Wat ik het vervelende van alle theses vind is dat er nooit een spat bewijs is geleverd. Geen filmopname, geen bandje, geen behoorlijke foto, geen betrouwbare getuige. Over Martin Bormann, de man op wie Hitler het meeste vertrouwde, doen meerdere lezingen de ronde over zijn vermeende dood. Deze pagina zal waarschijnlijk nooit af komen en al helemaal niet tot een eindconclusie komen.
Er zijn simpelweg teveel losse eindjes en teveel tegenstrijdigheden.

Martin Bormann

Bormann is 39 als de oorlog uitbreekt en ontwikkelt zich tot dé vertrouweling van Adolf Hitler. Hoewel Bormann veel macht wordt toegedicht kun je je hardop afvragen of Bormann niet dé ideale ja-knikker was die Adolf nodig had om zijn snode plannen om te zetten in daden. Als er één man is geweest die Hitler af had kunnen stoppen is het Bormann wel geweest.
vanaf 12 april 1943 is Bormann de privé-secretaris van Hitler, nadat officieren betrokken waren bij een aanslag op het leven van Hitler in de zomer van 1944 vertouwde de führer enkelt nog op Martin Bormann.

In het najaar van 1946 werd Bormann bij verstek veroordeeld voor zijn aandeel in de wandaden van de nazi's, echter, of Bormann op dat moment inderdaad dood was of op de vlucht is niet zeker, dus vaardigde de Duitse justitie destijds een opsporingsbericht uit een riepen ze Bormann op zich te melden, uiteraard werd er van de voormalige nazi niets vernomen.
Van samenzwering tot het voeren van een agressieve oorlog ofwel misdaden tegen de vrede en het voeren van een agressieve oorlog werd Bormann vrijgesproken, voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid werd hij veroordeeld. Bormann was anti-semiet, veel van de anti-Joodse maatregelen kwamen uit zijn verdorven brein.

Bormann leefde nog jaren

Versie 1.

Bormann wordt op 2 mei 1945 door de Russen gevangen genomen en naar Rusland overgebracht, zoals een getuige meldde. Het lijkt niet erg waarschijnlijk, en waar is dan het stoffelijk overschot van de voormalig secretaris van Adolf Hitler? Wellicht overleed hij in Russische gevangenschap, dan komt je lichaam nooit meer boven water.
Toch worden de resten van Bormann later gevonden, maar niet in Rusland.

Versie 2.

Hitler is al dan niet dood, voor de verdere geschiedschrijving rond Bormann maakt dat verder niet uit. Het is 2 mei, Hitler is dan al vier dagen het land uit of twee dagen dood, Bormann weet dat Karl Donitz door Adolf Hitler is aangewezen als zijn opvolger. Donitz gaf op 7 mei opdracht tot onvoorwaardelijke overgave van nazi-Duitsland aan de geallieerden.
Maar wat gebeurde er in die voorafgaande week?

Als Bormann inderdaad had weten te vluchten via de riolen van Berlijn is er naast de versie dat hij bij een vuurgevecht zou zijn omgekomen een versie die er van uit gaat dat Bormann levend en wel Berlijn bijna wist te ontvluchten. Bij het inslaan van een granaat werd Bormann vergezeld door Axman (Hitlerjugend) en Kempka (chauffeur), de eerste verklaarde na de oorlog dat hij enkele minuten na de ontploffing Bormann zwaar gewond en niet bewegend, dan wel dood, in de straten van Berlijn had zien liggen.
Kempka verklaarde totaal iets anders, die had Bormann niet meer levend, maar ook niet dood gezien. Stel dus dat Bormann de aanslag wel heeft overleefd.

Argentinië
In 1960 ziet een Italiaanse journaliste in Bariloche (Zuid-Amerika) een grafsteen met de inscriptie 'M. Bormann', toen zij er later met anderen nogmaals ging kijken was het bewuste graf geruimd, de steen was weg.
Onder andere deze mogelijkheid werd onderzocht door de CIA toen er jaren later ook nog eens een paspport opdook waarop de naam Ricardo Bauer stond, maar wat toebehoord zou hebben aan Bormann. Een journalist uit Argentinië verklaarde een Uruguaans paspoort in zijn bezit te hebben op naam van ene Ricardo Bauer, het zou boven water zijn gekomen in Bariloche. Bormann woonde tot 1973 in Chili maar zou in dat jaar naar Bariloche zijn verhuisd. In 1975 zou Bormann aldaar zijn overleden
Later zouden veel inwoners van Bariloche verklaren dat zij Bormann nooit hebben gezien en dat het onmogelijk is dat hij daar gewoond heeft, hij zou zeker herkend zijn.

In de Nieuwe Leidsche Courant van 10 mei 1961 staat een verklaring van Gregorio Topelevski, de voormalig ambassadeur van Argentinië in Israël, hij zegt dat de zoon van Mussolini een rijk man is in zijn land en dat Mengele er een timmerbedrijf heeft. Over Martin Bormann laat hij noteren dat die tot de kerst van 1960 aan de Braziliaanse kant van de grens tussen Argentinië en Brazilië woonde.
Bormann was volgens deze voormalige hoge ambtenaar een adviseur van Peron die met geweld het bestuur in Argentinië overnam. Bormann was geschrokken door de kidnapping begin 1960 door Israël van Adolf Eichmann en dook toen onder. Eichmann zelf werd in Jerusalem berecht en ter dood veroordeeld, op vragen van jusititie over Martin Bormann zij Eichmann dat die nog leefde.


Paraguay
Tot 1989 werd Paraguay met ijzeren hand geregeerd door Alfredo Stroessner, een van Duitse afkomst zijnde dictator. Jarenlang doken er geruchten op dat Martin Bormann in het dorpje Itå had gewoond en aldaar in 1959 aan kanker zou zijn overleden. Behandelend arts zou Mengele zijn geweest die zelf pas in 1979 overleed.

Bolivia
De Amerikaanse journalist Paul Manning schreef in zijn boek 'Nazi in Exile' een hoop onzin over Bormann op basis van een interview dat hij met Bormann zou hebben gehad in Bolivia, de oud nazi zou daar in 1992 op hoge leeftijd zijn gestorven.

Bormann direct dood

Versie 1.

Tijdens de val van de bunker van Hitler heeft Bormann de lijken van de Führer en zijn vrouw Eva met benzine overgoten en in brand gestoken. Als Bormann bij de bunker was gebleven terwijl Hitler al twee dagen dood was had hij net als de anderen zelfmoord kunnen plegen en zich hebben laten verbranden.
Deze versie is hoogstonwaarschijnlijk omdat Bormann op 1 mei nog is gezien, Hitler zou op 30 april reeds zijn verbrand. Bovendien zijn Bormanns' resten later teruggevonden, er was geen sprake van verbranding.

Versie 2.

In 1972 vinden er in Oost-Berlijn werkzaamheden plaats die plots stilgelegd moeten worden omdat er menselijke resten worden gevonden. Aan de hand van gebitsgegevens blijkt het onder andere om Martin Bormann te gaan. Het wonderlijke bij deze lezing is dat er aarde zou zijn aangetroffen die alleen in Zuid-Amerika voorkomt, met name werd Paraquay genoemd, of het waar is dat er aarde werd aangetroffen weet ik helaas niet zeker.
In 1998 kon er met een nieuwe DNA techniek worden bevestigd dat het inderdaad om Bormann ging, de familie kon het boek nu definitief sluiten. Bormann werd gecremeerd en zijn as door de familie uitgestrooid.

Wat is de waarheid?

Hoewel ik ook niet over bewijzen beschik, ga ik af op de omstandigheden en aanwijzingen. Volker Koop is de biograaf van Martin Bormann, uiteraard ver na de oorlog. Koop schrijft dat Bormann op de eerste mei voor het laatst is gezien, hij maakte aanstalten om te vluchten. Op basis van het feit dat Bormann nooit meer gezien is en er geen enkel feit duidt op het overleven van Bormann van de schermutselingen in Berlijn in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog en de verklaringen van het Simon Wiesenthal Centrum trekt Koop de conclusie dat Bormann inderdaad op 2 mei om het leven is gekomen en dat zijn lijk tijdens werkzaamheden in 1972 is gevonden.
Aan de hand van zijn gebitsgegevens en een DNA onderzoek in 1998 kwam vast te staan dat het inderdaad om Bormann gaat. Waarom zou iemand moeite doen om zijn stoffelijk overschot in 1972 naar Berlijn te brengen is een legitieme vraag waar geen zinnig antwoord op te geven is.

Het verhaal over het paspoort dateert van nadat Bormanns' lijk was gevonden in Oost-Berlijn, dat van de verdwenen grafsteen van ver daarvoor. Met de mythe rondom Hitler leeft ook het verhaal rond Bormann voort, ik denk eerder dat Hitler heeft kunnen vluchten dan dat Bormann de oorlog heeft overleefd.

Samen met een of twee andere SS'ers vluchtte Bormann, zij werden opgemerkt door de Russen, daarop nam Bormann zijn cyanidepil in, de Russen hebben hen toen ter plekke begraven. In 1972 werden de overblijfselen gevonden en in 1998 definitief aan Martin Bormann toegeschreven. Er is ook een lege capsule teruggevonden waarin cyanide heeft gezeten.
Bormann liet tien kinderen na, waarvan er een de oorlog niet overleefde, een van zijn zoons vernoemde hij naar Adolf, die werd priester maar trad later uit de kerk en trouwde. De vrouw van Martin Bormann, Gerda, overleed in 1946 aan kanker. Zij wist van de buitenechtelijke escapades van haar man, maar had daar geen moeite mee, zelfs niet toen daar kinderen uit voort kwamen. Gerda was net als haar man een nazi in hart en nieren, hoe meer kinderen er werden geboren die het nazi-gedachtengoed uit konden dragen, hoe beter, aldus Gerda Bormann