De Dokwerker

De marionet die geen marionet was

Het is eind april 1945, Adolf Hitler heeft net zijn verjaardag gevierd en enkele jonge mannen gedecoreerd, hij spreekt hen moed in en prijst hen voor hun vaderlandsliefde.

Enkele dagen later pleegt de Führer zelfmoord, hij kan de aanstaande, onvermijdelijke nederlaag niet verdragen.

Hij trouwt in de tussenliggende periode met Eva Braun, heeft er een heimelijke ontmoeting met de man die zijn dubbelganger had geregeld en schreef zijn testament. Daarin stelde hij zijn trouwste compaan aan als opvolger: Karl Dönitz.

Karl Dõnitz

Als de oorlog uitbreekt is hij niet de jongste meer, namelijk 38, hij zal uiteindelijk de oorlog overleven en 89 jaar worden. Zijn lijfwacht Klaus Franke overleed eind 2017, een overtuigd nazi die het na de oorlog ver schopte in het CDU, de politieke partij van Angela Merkel. Karl en Klaus scheelden ruim dertig jaar in leeftijd.
Karl Dõnitz was een nazi in hart en nieren en tijdens de Eerste Wereldoorlog een succesvol commandant op een U-boot die het daarna schopte tot admiraal, Hitler rekende hem tot een van zijn trouwste trawanten. Toen Hitler in 1939 Polen inlijfde en zag dat de Fransen en Engelsen weinig tegensputterden benoemde Hitler Karl Dõnitz tot bevelhebber over de U-boot vloot. In 1943 kreeg hij het bevel over de gehele marine. Het was tegelijkertijd de teloorgang van de slagvaardigheid van de Duitse onderzeeërs.

Flensburg

In het uiterste noorden van Duitsland ligt het plaatsje Flensburg in de deelstaat Sleeswijk-Holstein, het is een havenstad en ligt tegen de grens met Denemarken aan. Deze provincie had tijdens de oorlog totaal geen last van alle schermutselingen, het was voor geen enkele partij een interessant gebied.
Het dorp telde 55.000 inwoners en was nationalistisch ingesteld, Adolf Hitler werd er op handen gedragen. Christiaan de vijfde van Denemarken is er geboren, in de zeventiende eeuw de koning van Denemarken en Noorwegen. Verder dan dit feit heeft de plaats niets goeds toegevoegd aan de wereldgeschiedenis.
Wonderwel heeft de plaats reeds sinds de zestiger jaren een stedenband met het Engelse Carlisle.

Regering Dönitz

Na de dood van Hitler op 30 april 1945 krijgt Karl Dönitz vrijwel direct te horen dat hij in de voetsporen moet treden van de Führer. Dönitz wordt getypeerd als een intelligente man die met alle winden meewaait. Hij denkt dat hij het Duitse volk een plezier doet door in het uiterste noorden van Duitsland een regering te vomen. Hij neemt op 3 mei 1945 zijn intrek in een kapitale villa in Flensburg en verzameld zo'n 5.000 nazi's om zich heen. In een toespraak die door heel Duitsland uit de radio's schalt stelt hij zich bescheiden, doch strijdbaar op. Als het volk het wil zal hij hen aanvoeren naar een nieuwe strijd tegen Rusland, eventueel met of zonder hulp van de geallieerden.
In hetzelfde radiopraatje schetst hij ook een andere mogelijkheid, als de geallieerden hem niet steunen zal hij in het belang van Duitsland een stap terug doen.

Dönitz probeert de Engelsen voor zich te winnen, van de Amerikanen verwacht hij niet veel. Montgomery overlegde met Winston Churchill die te wijfelend was waardoor Dönitz nog drie weken in het zadel kon blijven. Achteraf stelde Dönitz dat hij dat met name voor uit het oosten terugkerende Duitsers had gedaan, die werden opgejaagd en vermoord door de Russen.
Wat Dönitz zich niet realiseerde was dat er per dag 10.000 Duitse jonge soldaten stierven door de optrekkende troepen van de Engelsen en Amerikanen in het westen en Russen in het oosten. Het zuiden en midden van Duitsland werd bezet, iedere tegenstand werd de grond ingeboord.
Dönitz offerde tienduizenden jonge mannen op om enkele duizende anderen te sparen.

Capitulatie

De Russen wilden van geen enkele regering door de verslagen Duitsers weten, de Amerikanen twijfelden en Winston Churchill was ronduit tegen een verdere slachting en stond open voor onderhandelingen met de Flensburgregering onder leiding van Karl Dönitz. Toen de Amerikanen ook het aftreden van Dönitz eisten gaf Duitsland zich op 7 mei over.
Alfred Jodl, Duits generaal en samen met Dönitz naar Flensburg gereisd, tekende voor de onvoorwaardelijke overgave van de Duitse strijdkrachten. Omdat de Russen daar niet bij waren werd het toneelstukje twee dagen later nogmaals opgevoerd, tot op de dag van vandaag zijn er drie dagen waarop de dag van de vrijheid wordt gevierd. Vanwege het tijdsverschil is het in de VS op 8 mei V-Day.

Met de overgave zou je denken dat Dönitz per direct van het toneel zou verdwijnen, niets was minder waar. De gevechten waren gestopt, maar Dönitz wilde verder onderhandelen terwijl er niets te onderhandelen viel. Zijn bevoegdheden hielden op bij wat algemene maatregelen zoals de plantsoenendienst en de wegenverkeerswet.
Ongeveer 2.000 nazi's kregen in deze periode een nieuwe identiteit, velen kregen een nieuw uniform, dat van een militair met een lage rang om zo de processen te ontlopen.

Op 23 mei 1945 hadden de Amerikanen genoeg van het afwachtende beleid van de Engelse regering, mede onder de dreiging dat de Russen Dönitz zouden arresteren gingen de geallieerden op 23 mei over tot de arrestatie van Karl Dönitz, Alfred Jodl en Albert Speer.
Karl Dönitz werd door Hilter benoemd tot staatshoofd, maar er was geen enkele draagkracht voor zijn regering. Eind juli 1945 tekenden de geallieerden in Potsdam voor de verdeling en toekomst van Duitsland. Rusland werd tevreden gesteld met Oost-Duitsland.

Proces

In Flensburg bleken duizenden (ongeveer 5.000) nazi's te zitten, met name hoge militairen en SS'ers waaronder Glücks, Rosenberg, Himmler, Hosz, Gebhardt en Brandt. Samen waren zijn verantwoordelijk voor de deportatie en moord op miljoenen Joden. Rüdolf Hosz bijvoorbeeld was commandant in Auschwitz en Richard Glücks inspecteur van alle concentratiekampen.
Glücks pleegde zelfmoord op 10 mei.

In de periode november 1945 tot en met september 1946 vonden de Neurenberg Processen plaats waar ook Karl Dönitz terecht stond. Net als Hitler hadden nazi-kopstukken als Himmler en Goebbels reeds zelfmoord gepleegd. Degenen die veroordeeld werden kwamen er genadig van af.
Himmler had gepoogd in Flensburg Dönitz' plaats in te nemen waarop deze de SS-leider negeerde en op 6 mei 1945 ontsloeg. Heinrich probeerde via de Amerikanen de overgave van Duitsland aan te bieden die daar niet intrapten, ze wilden hem oppakken maar Himmler ontsnapte daaraan.
Himmler werd daarmee gehaat door beide kampen, vermomd als politie-agent probeerde hij weg te komen, maar werd door de gealieerden op 20 mei opgemerkt en in de gevangenis gezet waar hij drie dagen later met cyaankali een einde aan zijn leven maakte.
Speer legde als enige nazi verantwoording af voor zijn daden tijdens de oorlog, desondanks kreeg hij twintig jaar cel, een hogere straf dan Dönitz die niet bekent had, maar feitelijk wel voor minstens dezelfde daden verantwoordelijk was.

Dönitz werd veroordeeld tot tien jaar cel die hij doorbracht in de Spandau gevangenis te Berlijn. Op 1 oktober 1956 was hij weer vrij man. Ondanks dat nazi's als Hosz in zijn nabijheid waren in de nadagen van het Derde Rijk en dat hij na zijn vrijlating veel contact had met oud makkers bleef Dönitz volhouden dat hij niets heeft geweten van de verschrikkingen in de kampen. Alfred Jodl en Alfred Rosenberg kregen de doodstraf, Albert Speer kreeg twintig jaar.

In 1968 kwam de autobiografie van Karl uit, deze bevat een aantal regelrechte leugens.

Karl Dönitz overleed in 1980 op 89-jarige leeftijd.