Arbeidsinzet
Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest zo'n beetje iedere man in Duitsland zich verplicht melden voor militaire dienst, daardoor ontstond er een
enorm tekort aan arbeidskrachten in de Duitse industrie. De Duitsers compenseerden dit door mannen uit de bezette gebieden verplicht te laten
werken in Duitsland.
In het begin was er nog geen sprake van een verplicht karakter, middels pamfletten en spotjes in de bioscopen werden Nederlanders opgeroepen
in Duitsland te komen werken. In de herfst van 1940 begon de campane om Nederlanders te werven, een jaar later stond de teller op 100.000. Omdat
de Duitse oorlogsindustrie op volle toeren draaide waren er ook daar meer werknemers nodig.
Begin 1942 wordt de situatie op de Duitse arbeidsmarkt nijpender omdat de oorlog veel vergt, de oorlogsverklaring aan Rusland eist haar tol, iedere
gezonde Duitse man wordt naar een van de fronten gestuurd. Nederland is goed georganiseerd, het bevolkinsgregister ligt voor het oprapen, daaruit
kunnen de Duitsers putten uit tienduizende mannen. Ze hoeven ze alleen maar aan te schrijven.
Bij kampen worden dependances van grote Duitse ondernemingen gebouwd, tegen een geringe vergoeding worden de Nederlandse
geïnterneerden tewerkgesteld. Niet dat de werknemers geld zien, het zijn de ondernemingen die de Duitsers moeten betalen, dat geld wordt
gelijk weer aangewend om nieuwe wapens te maken en naar het front te sturen.